Najpewniejszym sposobem określenia stanu zużycia zazębienia jest zatrzymanie przekładni i pomiar wielkości geometrycznych zęba. Często wystarczą zwykłe oględziny stanu powierzchni, a więc stwierdzenie powstawania i rozwoju jam pittingowych, ewentualnych odprysków, zatarć czy wyła-mań części zęba.

Okazje do zatrzymania przekładni i udostępnienia do geometrycznych pomiarów zębów lub innych sposobów rejestracji ich stanu są jednakże w warunkach przemysłowych rzadkie. Stąd rozwija się metody diagnostyczne mające na celu przynajmniej zaalarmowanie załogi o zbyt daleko posuniętym zużyciu zazębienia.

Za pomocą równania można modelować wpływ zużycia się zarysu zęba na sygnały diagnostyczne, w szczególności na wartość maksymalnych ugięć i odpowiadających im ekstremalnych wartości przyspieszeń kół, co w pewnym stopniu daje się zauważyć przez pomiar przyspieszeń obudowy przekładni.