Zjawiska dynamiczne, a tym samym drgania i hałasy, zależą głównie od wypadkowej odchyłki wyznaczanej za pomocą przyrządu współpracy jednostronnej. Wyznacza on zmiany położenia koła zębatego w odniesieniu do idealnego położenia w przypadku braku jakichkolwiek odchyłek. W dalszych rozważaniach jest obojętne czy badane koło współpracuje z kołem wzorcowym, czy też z kołem obarczonym również odchyłkami wykonania. Można bowiem przez superpozycję określić wypadkowe odchyłki. Dla skupienia uwagi zakłada się w dalszych rozważaniach, że znany jest wykres współpracy jednostronnej rzeczywistej pary kół, z których każde jest obarczone pewnymi odchyłkami wykonawczymi.

W zasadzie należałoby rozważać wykres odpowiadający pełnemu okresowi powtarzania się skojarzeń tych samych zębów. Wobec stosowania w kołach zębatych zwykle takich liczb zębów, które nie mają wspólnego podzielnika, długość wykresu odpowiadałaby kolejnym zazębieniom. Nawet przy dużych prędkościach obrotowych częstotliwość powtarzania się tego cyklu jest mała i nie wywołuje znaczących efektów dynamicznych. Daje się ona jednak zaobserwować w postaci modulacji chwilowych wartości poziomu drgań. W większości przypadków przekładni przemysłowych, służących do przenoszenia głównie mocy, a nie precyzyjnego ruchu, odchyłka taka nie jest zbyt charakterystyczna dla pracy przekładni i rzadko jest analizowana.